عزاداریها برای شهدای خدمت، بسیار لازم و حیاتی است و: موجب تقویت سرمایه اجتماعی، و آگاهی مردم نسبت به خدمات مسئولین می شود. ولی از دو موضوع نباید غفلت کرد: یکی جنبه داخلی دارد و دیگری جنبه خارجی: تاکید بر تولید و کار بیشتر در مسئولین رده بالا، توان نواندیشی و نو آوری را از مدیران می گیرد. در واقع مدیران بجای اینکه: با ده نفر کار کنند، بجای ده نفر کار می کنند! و این باعث آسیب های روحی و جسمی شده، تولید را هم بی اثر می کند. چنانچه الان تولید از مرز اشباع هم گذشته، ولی کسی اثر ان را نمی بیند. تنها کسانی این موضوع را حس می کنند که: دستی بر تولید دارند. و می بینند در هر عرصه ای وارد می شوند: بازار اشباع هست و کالا های مشابه آنها، با قیمت ارزانتری در بازار هست، و کسی مشتاق خرید کالای آنان نیست. در هر نوع تولید، رقابت بسیار شدیدی وجود دارد که: شخص را ناچار به ورشکستگی می کند. یعنی علت ورشکستگی و تعطیلی کارخانجات، اشباع تولید و نیاز بازار است: و الا اگر هر تولیدی فروش خود را داشته باشد، که ورشکسته نمی شود: چون نمی توانند بفروشند، دچار کمبود نقدینگی می شوند. یعنی تولید می کنند و انبار می شود. لذا 8000مراکز تولیدی که: به دست رئیسی شهید، به چرخه تولید برگشتند، فقط تا زمانی دوام می آورند: که پول پخشی رئیسی را داشته باشند. و اکنون که رئیسی نیست تا بتواند: از صندوق توسعه ارزی قرض کند، با افزایش تعطیلی کارگاهها، در دوران ریاست جمهوری بعدی، و نیز ایجاد تنش با صندوق توسعه ارزی را در پیش خواهیم داشت.که بیش از صد میلیارد دلار بدهی دولت، به صندوق توسعه ارزی وعدم توان بازپرداخت مواجه هست. مسئله دوم که غفلت از ان حتی یک لحظه جایز نیست، موضوع فلسطین و غزه هست. در اخبار شاهد هستیم که حملات اسرائیل، و قتل عام فلسطینی ها طی این چند روز، به شدت افزایش یافته. و آنان می کوشند از غفلت مسئولین ایران، بیشترین فرصت را داشته باشند. تا فلسطینی ها را قتل عام کرده، و خانه هایشان را با خاک یکسان کنند، خوشبختانه فرمانده ستاد کل ارتش، موضوع سانحه هوایی را مورد توجه قرار داده، تیمی را برای تحقیق در مورد علل حادثه، تعیین کرده است. مطمئن هستیم که به سرنخ های محکمی از توطئه صهیونیستی، و پان ترکیسم خواهد رسید. اما تا ان موقع نباید پشتیبانی خود را، از مردم فلسطین تعطیل کرد. لا اقل یک یا چند ضد هوایی، موشک های بالستیک یا دوش پرتاب های ضد جنگنده، به این فلسطینی ها بدهند که: بتوانند از بمباران در امان باشند. و جلوی نسل کشی آنها گرفته شود. اگر اهمال شود، بعدا قابل جبران نخواهد بود. وقتی دیگر فلسطینی وجود ندارد، آرمان فلسطین هم پوچ می شود. متاسفانه باید گفت: سیاست روس در این زمینه هست: که فلسطین را بدون فلسطینی ها می خواهد. و موذیانه استراتژی ایران را تحت نفوذ خود دارد. لذا می بینیم در عرض این 45سال همه نوع سلاح به یمن، لبنان، فلسطین داده اند، اما ضد جنگنده نداده اند. تا جنگنده ها با خیال راحت به قتل عام فلسطینی ها مشغول باشند. و موضوع فلسطین( سالبه انتفاع موضوع) شود. زیرا این بار قرار است روسیه به دور ایران لشکر کشی کند. جنگ اکراین و داعش در سوریه و قتل عام کردها، و فلسطینی ها، گویای هلال روسی در شمال ایران است. گرچه عربستان و عمان و عراق و پاکستان هم، از چشم روسیه دور نبوده. تنها جاییکه مانع نفوذ روسیه هست: افغانستان است، که آنهم با موضوع تشدید مهاجرت، به شکل فزاینده ای مانع وحدت شده است. بحث بر سر دکترین روسیه نیست، بلکه موضوع حلال بودن: قتل عام فلسطینی ها هست. تنها فرقی که دارد: این بار صاحب فلسطین، خود فلسطینی ها نیستند! زیرا وجود ندارند. لذا غفلت این چند روزه، به قدر کافی به آرمان فلسطین ضربه زده است. مگر اینکه کاری شود ماننده وعده صادق، اما این بارهدف کابینه باشد: تا اسرائیل کاملا محو شود.
